Beste familie, vrienden en kennissen,
Vandaag weer een nieuwe dag op de scholen. Voor onze scholengroep gaat het om de Primary School “Oren”. Op de weg er naartoe lijkt het net alsof je een bekend persoon bent. Elk kind draait zich om en begint te lachen en te zwaaien. Net als de andere dagen krijgen we weer een warm welkom en zijn ze blij om ons te zien. Mary en Annick willen foto’s gaan maken. Op het moment dat de camera en selfiestick tevoorschijn komen, staan er direct 200 kinderen om hen heen. Na de ochtend ceremonie splitsen we op. Iedereen gaat een les bezoeken bij zijn “buddy”. Mooi om te zien dat vrijwel alle leerkrachten onze tips van gisteren goed hebben opgepakt en voornamelijk aan de slag zijn gegaan met actieve werkvormen en differentiatie. Er wordt zelfs een aantal keer gevraagd of wij niet langer kunnen blijven. Helaas zijn we, wat deze school betreft, al op de helft.
Na een mok (wat minder smakelijke) plaatselijke specialiteit “porridge” gaan we spelletjes doen in de pauze. Niet helemaal normaal hoeveel kinderen er op je af rennen wanneer je aankomt met een springtouw en een bal, maar wij proberen er toch wat van te maken. Er wordt een hoog beroep gedaan op ons organisatorische competent, maar wanneer je de kinderen zo ziet genieten, maakt dat het allemaal weer goed.
We merken dat de Afrikaanse docenten (iets…) minder beschikken over timemanagement dan wij, waardoor alle lessen zo’n 15 minuten later beginnen dan gepland. Wie weet komt dat ook omdat de directeur van de school vandaag een aparte meeting heeft met directeuren van andere scholen. Ook onze schoolleiders en de begeleiding van Edukans zijn hierbij aanwezig. Ze gaan aan de slag met het systeem van “critical friends”. Dit is een manier van werken om kwaliteit van de scholen te verbeteren door middel van netwerken.
Na terugkomst bij het guesthouse gaan Mary en Nel naar de houtzagerij. Ze laten blokjes van hout zagen zodat de allerkleinsten op Oren hiermee kunnen bouwen en spelen. De baby-class is een klas voor kinderen van 2-4 jaar oud. Het is verbazingwekkend hoelang zij op een bankje stil kunnen zitten en luisteren naar wat de leerkracht uitlegt. Er is geen speelmateriaal aanwezig, waardoor ze weinig te doen hebben.
Nou het is mooi geweest, nu gaan we op zoek naar de koffer met bier uhhh papier voor Laura… Zoals de Afrikaanse kinderen inmiddels ook al zeggen “Doeiii!”
Door scholengroep 3: Caran, Annick, Nel, Mary, Sandra
Geschreven door: Caran en Annick
Reacties (16)